Sevdan bana karanlıktaki ışığı gösterdi
Sevgin üşüyen bana sıcağı hissettirdi.
Sevdan bana,
sarmalamanı bekletir oldu.
Sevgin bana,
kitaplarda anlatılanlara yaşam buldurdu.
Sevdan bana eğlence oldu,
Gece oldu, gündüz oldu.
Sevdan bana, kendime sakladığım
Sımsıcak sevgi bakmalarımı sana döndürdü.
Sevgin başımı topraktan
Gökyüzüne kaldırmayı sağladı.
Aşkın bana büyük düşünmeyi,
görkemli duyumsamayı öğretti.
Sevdan beni yüreğimle konuşturdu
Sevgin yüreğimle görmeme neden oldu.
Sevdan beni yalnızlığımdan etti
Birlikteliğin mutluluğunu verdi.
Sevgin bana “biz” dedirttirdi
Aşkın, yaşamımı renkledi.
Sevdan bana güveni,
Sevdan bana korkmamayı,
Sevdan bana cesareti öğrenmemi öğretti.
Sevdan bana tutkuyla sevmeyi öğretti.
Aşkın bana özlemeyi özletti.
Bana sevdan
Unuttuğum bahar kahkahamı,
Kış kahkahamı,
Yaz kahkahamı attırmayı anımsattı…
Sevdan bana sevişmeyi öğretti
Dünyamı sevginle doldurdu, anlamlandırdı.
Sevdan etrafıma kurduğum duvarları yıktı
Aşkın berraklığımı, sevgimi, rengimi
Göstermeyi sağladı…
Sen ve ben
Bu sevda ile yüreklere yazıldık
Bu sevda ile şiirlere mısra,
Müziğe nota,
Fotoğraflara ışık,
Resimlere figür olduk…
Ve sevdamız kitaplaştı, yüzyıllara geçti…
12 – 02 – 2006 / İSTANBUL
|
