"Yaratıcılık ve......" ilgili yazım en çok ilgi çeken, olumlu eleştiriler aldığım, bana yeni kapılar açan yazım... Havuzbaşında düşünüyorum bir çok şeyi. Bence bu çok güzel oluyor.. Ama radyo yok, yerine olan su sesi de güzel, hayaller de, verilecek yanıtları düşünmek de. Oraya giderken bir arkadaşa rastlayıp selam vermek, güleryüz almak da güzel... Bugün her gördüğüm dostla kahve içtim. Ama yine de tatlıya tatlı tatlı bakmaktan kendimi alamıyorum.. Sabah hiç ummadığım bir arkadaşım geldi. Hep selamlaşırdık, onu daha derinden tanıdım. Keyif aldım. Öğlende ortak paylaşımlarımızın çıktığı bir başka arkadaş ve yemek üstü tekrar kahve.
Bu arada yeni bulduğum ev hayırlı olur umarım. Ev taşımaktan nefret ediyorum. Eve gidince pazara çıkmak var... Meyve ve böreklik alayım hafta sonu kahvaltısı için. Sonra yeni ev sahibime gidip kontrat imzalamam gerekiyor.
Mitolojileri severim. Halk arasında dolaşan öyküleri, halk deyimlerini, atasözlerini de severim. Her şeyin bir nedeni vardır.
Trafik kazası geçirdiğimde iki şeyi bir kez daha netleştirdim: Onur ve dostluk... Dost yoksa yaşanmaz gerçekten bu dünyada. Bir öğretmenimin dediği gibi "insan insanın ilacıdır"...
Daldan dala atlayarak, akla gelenlerle yaşananlar iç içe geçiveriyor çoğu zaman…
ANNEN ANNEM MELEK ANNEM
Annem 12 saatlik yola beyaz lahana dolması yapar yollardı. Ben de bol sarımsaklı, yoğurtlu bir şekilde onları afiyetle yerdim. Misafirlerim gelince de mutlaka kulaklı hamur yapardı... Annemi özlüyorum. Dün arkadaşlarıma gittim. Onun annesi benim annemin yanında üvey anne gibi kalıyor. Arkadaşım da bana bile lafı bırakmadan annemin nasıl iyi, ince, fedakar bir insan olduğunu anlattı durdu... Gel de yalnızlık hissetme. Hele burada, kurtlar sofrasında... Nasıl çalışmadan titri de alarak başkalarını kullanarak çıkar sağlarız diyenlerin ve alet olanların arasında.
Yalın sevgiyi özlüyorum, sıcaklığı, sadeliği özlüyorum. Gülümsemeyi, hatta kendi kahkahalarımı özlüyorum... Daha fazla okumayı özlüyorum. Dürüst, güvenilir insanları özlüyorum. O kadar çok şeyi özlüyorum ki... Güzelliği, iyiliği hatta sevinçten ağlamayı bile özlüyorum. Eski fotoğrafları, incelikleri bekliyorum. Ne uzun yollar, beklenenler gelmiyor ki.
Havuz başı görünüyor yine ferahlamaya...
|
