Tülay Çellek
  Mavi bir günaydın yolluyorum sabahına
Yüreğimin sıcaklığını da gününe...
 Sending a blue ‘bonjour’ to your morning,
And the warmth of my heart to your day…
 Tülay ÇELLEK


Ana Sayfa
Yazılar
Şiirler
Poems
Söyleşiler
Tül'den Yansımalar
Resimler
Art
Fotoğraflar
Photograph
Karikatür / Çizimler
Cartoon / Drawings
Tasarım
Design
Tipleme
Character
Barış
Peace
Gerze
Ders Notları
Lesson Notes
Özgeçmiş
Autobiography/cv
Belgeler
Duyurular
Değiniler
İletişim
Contact

Yayın Tarihi: 5.9.2015  

ZEKİ ALASYA İLE ÖĞRENCİMİZE SEVGİLERLE


ZEKİ ALASYA İLE ÖĞRENCİMİZE SEVGİLERLE



ZEKİ ALASYA İLE ÖĞRENCİMİZE SEVGİLERLE



Bazen kutulardan iyilikler, mutluluklar, güzellikler, şekerler çıkar yardımlaşmanın, dayanışmanın eseri olan… Zeki ALASYA’ya teşekkürlerle…

Babanın maddi durumu çok iyi iken iflas eder. Bunalıma girer ve intihar eder. Bu durum çok başarılı olan kızını etkiler o da intihar edecek duruma gelir. Bu arada özel okul parasını ödeyemezler… Hem canı, hem istikbali gitmek üzeredir.

Bu çok zor durumda kalış bana iletildiğinde hemen çözüm aramaya başladım. Öğrenci işlerindeki tanıdığım “gitme, kesinlikle olmaz” demesine karşın Mimarlık Fakültesi dekanından randevu alıp gittim. Eşi ilkokul öğretmeniymiş. Bunu duymak rahatlatmıştı. Ben de uzun süre MEB de çalıştıktan sonra üniversiteye geçmiştim. Bana iletilenleri olduğu gibi anlatıp “böyle bir durumda sessiz kalamazdım. Öğrenciyi kazanmalı düşüncesindeyim o nedenle sizden yardım istiyorum. Tabii yönetmeliklere uygun bir şekilde çözüm üretebilir miyiz, lütfen” dedim. Dekan Bey “öğrencinin çok çalışkan olması sorunu çözüyor, merak etmeyiniz, Fakültemize gelebilir” dedi. Ve kaydını yaptı. Böylece bir genci hem intihardan kurtardık hem de geleceğini kurtardık. Bunu duyan öğrenci işlerinden tanıdığım çok şaşırmış “bunu nasıl başardın, doğrusu hiç beklemiyordum.” Demişti. Ona yanıtım “insanlık başardı.” Olmuştu.

Bu gencimiz Zeki Alasya’nın çok yakın dostunun kızıydı. İAAGSL den çok değerli bir velim ile odama geldiler. Belli ki çok duygulanmıştı. Sımsacak teşekkürünü unutmuyorum. Ve minnet yüklü sımsıcak sarılışını da. Sonra Rektör Beyin odasına gittik. Orada bizi sahildeki balık lokantasına davet etti. Biz de kendilerini Yıldız Çatı’ya davet ettik. Ne yazık ki yoğunluk, koşturmaca içinde bunlar organize edilemedi, lokantasına gidemedik. Öldüğünü duyunca “keşke organize yapsaydık, tekrar görüşseydik,” dedim. Aman hemen “iyi ki bir öğrencimizi, gencimizi ölümden döndürdük, okuttuk, bu çok daha önemli,” deyip rahatladım.

Eminim özel yaşantısında böyle iyilikleri çoktur Zeki Alasya hocamızın. Ülkemiz çok önemli bir sanatçısını kaybetti. Üzgünüz. Toprağına renkler yağsın.


Tülay ÇELLEK








<< Geri Dön [Okunma: 4712 ]


[ Yukarı çık ]    



© Her hakkı saklıdır.