Reklamların dili önce sanki bir İngiliz, bir Fransız, bir Alman Türkçe konuşuyormuş gibi yapıldı. Bunun aralarına Türkiye’de yaşayan lehçeler de sıkıştırılarak Lazca vs… Bundan hareketle dilimizi yozlaştırmayı alıştırmaya devam edildi kademe kademe… Bu birinci aşamaydı. Sonra Türkçe altyazılı yapılmaya başladı reklamlar… Şimdi tamamen İngilizce reklamlar yapılıyor… Üstelik tarafsız, ilerici, aydın, dürüst bulduğunuz TV kanallarında bile… Reklamlarda dilimiz bu şekilde kullanılmasını önleyen kanunlarımız varsa neden bunlara izin veriliyor?
Tabelalar önce “Roomumuz” olarak yarı İngilizce yarı Türkçe yapılarak bozuldu… Bu birinci aşama. Artık tabelalar sadece İngilizce vs. olacak…
İngiltere, Fransa, Hollanda’ya gittiğinizde böyle dil yozlaşmasını göremeyeceksiniz…Bir güç savaşı olduğu kesin… Ancak bu gücü üstümüzde kullanmaya kalkanlar kadar buna izin verenlere bakmak gerekir.
Reklamlarla yaşıyoruz… Sokağa çıkınca her tarafımızın görsellerle, yazılarla, reklamlarla çevrili olduğunu, kuşatıldığımızı görüyoruz. Evin dışına adım attığınızda evlerin, caddelerin ağaçların, evlerin yanında en çok gördüğümüz bunlardır, afişler, tabelalar. Bunlarda anadilimiz nerede, diye hiç düşünüyor muyuz? Eve adım attığımızda açtığımız TV de bizi reklam dünyasının içine alır. Bu sefer görselliğe bir de duysallık eklenmiş, bu bize verilenleri kuvvetlendirmiştir.
Ana dilimizin içine doğuyoruz. Doktorlar çocuklarımızla sözcükleri konuşmaya yeni başlayan çocuklar gibi yarım, eksik değil tam konuşulmasını önerirler… Şimdi tabelalara bakıyoruz dil yarım, eksik olmuş. Bu sadece Türkçe için değil İngilizce vs. için de geçerlidir.
Reklamda verilen bir mesaj vardır. Bu reklamını yaptığınız konuyla ilgilidir. Ama dilin bu kadar yozlaştırılması da verilen başka mesajdır. Tanıtılan konu “ben varım, önce ben varım, sadece ben varım, beni alınız, benimle olunuz, benimle ilgileniniz, benimle bilgileniniz,” der… Kullanılan dil de aynı şeyi söyler… Ve sizi var eden dil böyle böyle yok edilir. Aslında yok edilen, edilmesi düşünülen sizsinizdir.
Kendimizden utanmadığımıza, utanmamız gerektiğine göre Reklam Yaratıcıları Derneğinin çalışmalarında olduğu gibi kullandığımız dilden de utanmayarak yok edilmesine seyirci kalmak yerine var olması, geliştirilmesine katkı vermeliyiz. Türkçe yaşadığı sürece yaşarız. Türkçe sanata, bilime taşındığı, sanatta, bilimde, reklamda kullanıldığı sürece var oluruz…
Reklam Yaratıcıları Derneğinin “Türkçe Çalışma Kurulu” var. Dilerim ki birçok kuruluşumuz, üniversitelerimiz, okullarımız, şirketlerimiz aynı hassasiyetlerle böyle gruplar, kurullar oluştururlar. Üniversitelerde “Türkçe Toplulukları” var. Değerli öğrencilerimizi bu çalışmalarından dolayı kutluyorum.
04 – 06 - 2010 / İSTANBUL
|
