Kendimi bir şeye hazırlarsam, vücudumun tüm hücreleri hazırlanır, en ücra köşelerine kadar.
Beni çok seyrek arayan, ama mutlaka arayan iki arkadaşım var. Seyrek bir ilişki fakat kopmayan, devam eden. Onları ısrarla Yıldız Çatı’ya davet ederdim. Nihayet gelebildiler. Çatının balkonunda oturur oturmaz ilk sözleri, “biz buraya her zaman gelelim” oldu. Manzara o kadar hoştu ki. Gerçekten Yıldız Çatı’da, yükseklerden İstanbul bir başka güzel. “Bir kere de seni İstanbul Üniversitesinin Baltalimanı’nındaki sosyal tesislere götürelim” sözleriyle oturmamız noktalandı. Oraya hiç gitmemiştim. Çok da gitmek istiyordum. Öneriyi hemen kabul ettim. Aradan epey zaman geçti. Malum ne arayan var, ne soran. Bir gün Baltalimanı krizim tuttu. Kendimce bir plan yaptım. Cuma akşamı gidebilirdik. Ertesi günü cumartesi olduğu içinde rahat rahat oturabilirdik. Aklıma koyduğumu hemen yaparım. N. yi aradım. Önce okulda yok dediler. Evi aradım bulamadım. Hemen hayal kırıklığı ve bozulma yaşadım. Çünkü gerçekten Baltalimanı’nda yemeğe kendimi çok hazırlamıştım. Tekrar okulu aradım bu sefer nerede olduğunu öğrendim. Ve tam bir şok. Çünkü arkadaşım hastanede yatıyordu. Cerrahpaşa’ya nasıl gittiğimi bilmiyorum. Ancak onu görünce rahatladım. Yüzü al aldı. Bir ay kadar yatmış. Eşi de orada doktordu, üstelikte çok çalışkan olduğunu biliyorum. İhtimam gördüğünden eminim. Kendisine neden aradığımı anlattım. Gülüştük. Hastaneden çıktı. Ama yine arayan yok. Bu arada bir yazımı okuyan ve beğendiğini söyleyen bir akademisyeni Yıldız’a davet etmiştim. Çok hoş bir konuşma oldu. Eşiyle tanıştırmak istedi. Buna çok sevindim. Hemen Yıldız Çatı’ya davet ettim. “Bunu eşime sormalıyım” diyerek gitti. Aradıklarında bu sefer siz de uygun görürseniz bizim istediğimiz bir yere götüreceğiz seni dediler. Kabul ettim. Eşi de öğretmendi. Kendisi İstanbul Teknik Üniversitesi’nden emekli olmuş, şimdi özel bir üniversitede çalışan bir öğretim üyesiydi. Ve beni götürdükleri yer tam bir sürpriz oldu. Baltalimanı’ydı çünkü. Onlara, bunu ne kadar çok istediğimi ve gidemediğimi anlattım hemen. Çok güzel bir gün geçirdik. Oradan Emirgan’a giderek dondurmalı tatlıyla sonladık günü. Daha önce Baltalimanı’nındaki bir okul bünyesinde açılan İstanbul A. Güzel Sanatlar Lisesinde çalışırken burada geçmişti bir yılım… O günleri gülümseyerek anımsatmıştı o gün bana.
|
