Evine gidemeyen yatılı öğrencilerimi bazı hafta sonları idareci olduğum halde yine kurallara uygun bir şekilde ailelerinden izin alarak evime evci çıkartırdım.
Bir hafta sonu Kıbrıslı öğrencilerimi evci çıkarttım evime. Cumartesi günü gezme, eğleneme günü. Pazar, evde çalışma günü.
Cumartesi istedikleri film olan “Hayalet Casper”a gittik. Tabii ben böyle bir filmi tercih etmezdim ama o kadar eğlendim ki filmden sonra güzel kızlarımıza bu filmi istediği için teşekkür etmiştim...
Aradan epey bir zaman geçti. Şimdi giremediğimiz AKM de İstanbul Anadolu Avni AKYOL Güzel Sanatlar Lisesi olarak konserler verip, konser girişinde Resim sergisi açardık. Böyle bir etkinliğimizde sahnede liseye emeği geçenlere teşekkür edildi… Ben lisenin ilk öğretmeni ve ilk idarecisiyim ve gerçekten hayatım olan bir alan olmuştur. Bana teşekkür edilmedi. Önemsemedim. Çünkü o döneminin müdürü hakikaten hem bana, hem de okula epey çektirmişti. Ondan ve avenesinden teşekkür almamak kayıp değildi benim için.
Sahneye Kıbrıslı öğrencilerden biri çıktı, konuşmacının kulağına bir şey söyledi ve sahneden indi…
Sonradan öğrendim ki öğrencim onlara, “Tülay Hanım hocamızın üstümüzde, okulumuzda emeği çoktur, ona da teşekkür edilmelidir. Biz öğrencileri onu seviyor ve teşekkür ediyoruz, siz de teşekkür etmelisiniz, lütfen.” Demiş. Bunu duyduğumda çok duygulanmıştım.
Yıllar sonra Ankara’da verdiğim seminere 7 Kıbrıslı çok değerli meslektaşlarımız, çok değerli dostlarımız katıldı ve güzel de katkı verdiler. Bana bu çok duygulandığım olayı anımsamama neden oldular. Kendilerine yürekten teşekkür ediyorum.
Değerli Öjen Hanım seminer sonrası “benim şiir kitabım var, size hediye etmek istiyorum,” dedi. Şiir kitabı adeta bir ders kitabı olmuş. Bir insan ozan olursa, ozan ruhlu olursa her şeye şiirsel yaklaşır Öjen Hanım gibi… Tekrar tekrar teşekkürler…
04-05- 2009 / İSTANBUL
|
