Tülay Çellek
  Mavi bir günaydın yolluyorum sabahına
Yüreğimin sıcaklığını da gününe...
 Sending a blue ‘bonjour’ to your morning,
And the warmth of my heart to your day…
 Tülay ÇELLEK


Ana Sayfa
Yazılar
Şiirler
Poems
Söyleşiler
Tül'den Yansımalar
Resimler
Art
Fotoğraflar
Photograph
Karikatür / Çizimler
Cartoon / Drawings
Tasarım
Design
Tipleme
Character
Barış
Peace
Gerze
Ders Notları
Lesson Notes
Özgeçmiş
Autobiography/cv
Belgeler
Duyurular
Değiniler
İletişim
Contact

Yayın Tarihi: 4.1.2009  

GAZZE’NİN ÇOCUKLARI, DÜNYANIN BÜYÜKLERİ


GAZZE’NİN ÇOCUKLARI, DÜNYANIN BÜYÜKLERİ


GAZZE’NİN ÇOCUKLARI, DÜNYANIN BÜYÜKLERİ



Dünyanın hangi büyükleri hiç çocuk olmadılar?

Dünyanın silah büyükleri, ölüm büyükleri, yok etmenin büyükleri hiç çocuk olmadılar…

Karda kaymadılar…
Saklambaç oynamadılar
Top oynamadılar…

Oynadılar, oynadılar tabii, silahlarla… Öldürmeyi, şavaşcılığı oynadılar…

Bu büyüklerin çocukları da çocuk olmadılar… Büyükleri kahvaltıda çay yerine öldürdükleri, ölüme şahit ettikleri çocukların kanını içerken…

Ölümleri seyreden, kınamayan büyükler hiç çocuk olmadılar… Çocukları da öğle yemeklerinde öldürdükleri insanların etlerini yerken şahit oldukları büyükleri yüzünden çocuk olamadılar hiç…

Kınıyorum; tacizleri, tacizcileri, ahlaksızlığı, ahlaksızlığın yanında yer alanları… Ve Gazze’deki katliamı kınıyorum…

Kış, soğuk…

Ve çocuklar karın beyazı yerine kanın kırmızını görüyorlar…

Haksızlık bu…

04 – 01 – 2009 / İSTANBUL

***

KIRMIZI GAZZE

Kırmızı, kan kokmaya başladı
GAZZE’DE
Mavi, ölüm saçmaya başladı
GAZZE’DE
Beyaz, riyakarlığın göstergesi oldu
GAZZE’DE
Siyah aklandı
GAZZE’DE
Güneş battı, sarı kalmadı
GAZZE’DE
Yeşil, ölüm çürümüşlüğü oldu
GAZZE’DE…

Nerede insanlık?
Kapının arkasına gizlendi
GAZZE’DE
Çocuklar, yetim kaldı
GAZZE’DE
Sevgi, sevgisizlik oldu
GAZZE’DE
Barış, barış, barış
Savaş oldu
GAZZE’DE
Daha ne kadar susulacak,
Ölümün GAZZE’Sİ karşısında…

17-01-2009 / İSTANBUL

Tülay ÇELLEK

***

GAZZE ÇOCUKLARI HAYKIRIYOR

Robotlaşmış babaların kollarında
Beyazlar içinde ölü çocuklar
Haykırıyor dünyaya;
“Ben size ne yaptım,
neden beni öldürdünüz, anlayamıyorum.” Diyerek…

Anneler bağırıyor,
“Çocuklarımızın suçu ne, anlayamıyoruz.” Diye…

Evet anlayamazlar,
Bu kadar anlamsız savaş ölümlerini…

08-01-2009 / İSTANBUL


Tülay ÇELLEK








<< Geri Dön [Okunma: 1989 ]


[ Yukarı çık ]    



© Her hakkı saklıdır.