Akademik kuruldan sonra Fakültemizin diploma töreni vardı. Gençler harika konserler verdiler… Keşke dans gösterisi de yapsalardı…
Akşamüzeri de BÖTE – Eğitim Fakültesi Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümünün diploma töreni oldu. Onların fakülte seçimlik dersine girmiştim. Bu kadar iyi anlaşan sınıf olamaz. Aile gibi olmuşlar. Birlikte sinemaya, tiyatroya, eğlenceye gidiyorlarmış, hep anlatıyorlardı… Dersimde çok keyifli geçmişti doğrusu… Öneri Bölüm yöneticilerinden gelmişti ve hemen kabul etmiştim. Şu anda da, “sizinle devam etmek istiyoruz,” diyorlar ısrarla… Ve buna neden öğrencilerden aldıkları duyumlar olmalı… Bu bağlamda öğrenciye güvenmek kadar güzel bir şey olamaz. Hem öğrenci arkadaşlarımı hem de idareci arkadaşları bu güven duygusu nedeniyle kutluyorum…
Diploma törenleri için davetiye almıştım. Ama aynı akşam SAYED in toplantısı olduğu için başta katılır, tebrik eder hemen toplantıya koşarım, diyordum. SAYED başkanı saat 16 oo gibi telefon açıp toplantının iptal edildiğini söyledi. Bunun üzerine yine başında biraz daha kalır eve servisle giderim, diyordum. Çünkü son zamanlarda vücudumu çok fazla yormuştum. Ama aklım törendeydi doğrusu… Nitekim oditoryuma girerken öğrenciler karşıladı, “bizim diplomamızı siz vereceksiniz değil mi,” dediler. Yukarı çıkınca akademisyen arkadaşlar da aynı şeyi söyleyince servise binmekten vazgeçtim. İyi ki de törene kalmışım. O kadar duygulu anlar yaşadım ki…
Henüz tören başlamadan yansıya üniversite bahçesinde çektirdikleri fotoğraflardan bir demet sunmuşlar… Gördüğüm fotoğraflar beni çok duygulandırdı. Öğrencilik yıllarıma gidip gidip geldim. Ve mezuniyet törenlerimi anımsattı bir buruklukla… Fotoğraflarda dersimi seçen sevgili öğrencilerim de vardı. Onların atölyedeki hallerini anımsayıp gülümsedim.
Tören salonuna çıkarken merdivenlerde bir hanımın zorlandığını görüp, “az kaldı,” demiştim. Onlar eşiyle birlikte yanıma oturdular. En ilginç öğrencilerimden birinin annesi babası çıktı. Giderken tokalaşmak isteyince hanım yanaklarımdan da öptü… Konya’dan gelmişler. Çocuklarına vermek için çiçek aramışlar ama bulamamışlar. “Halbuki Konya’da hemen bulurduk,” diyorlar…
Aileler mutlu, övünçlü bir yüz ifadesiyle oturuyorlar haklı olarak… Yöresel kıyafetlerle gelenler vardı. Sanırım Güneydoğudan… Ne kadar iyi etmişler çocuklarının en önemli günlerinde yanlarında bulunmaktan.
Açılış konuşmalarından sonra sıra diploma dağıtımına geldi… Beni de 2 öğrenciye diploma vermek için sahneye davet ettiler… İtiraf ediyorum öğrencilerden daha çok heyecanlıydım… Güzel olan sadece bölüm başkanları değil de, her öğretim elemanının sahneye davet edilip diploma vermelerini sağlamaktı…
Diplomalardan sonra kısa bir film gösterdiler… Staj yaptıkları okullardan ders verirlerken görüntüler yer alıyordu filmde… Bu da çok hoş bir şey… Düşünenleri ve hazırlayanları kutluyorum…
Eğer eve törene katılmadan gitseydim hep aklım kalacaktı ama şimdi gülümseyerek gittim sevgili evime…
12-06-2007 / İSTANBUL
Tülay ÇELLEK
Yıldız Teknik Üniversitesi
Sanat ve Tasarım Fakültesi
Sanat Bölümü Öğretim Görevlisi
Sanat Yazarları ve Eleştirmenleri Derneği
Sanat Yönetmeni ( SAYED )
http://www.tulaycellek.com
tcellek@yildiz.edu.tr
|
